30
Bericht van Misha!
Lieve allemaal,Net terug van Den Bosch waar DB en SCHC er een waar spektakelstuk van hebben gemaakt. Helaas voor Gilles en Elz, ondanks haar goal en kippenvelmoment, net geen winst. Op de terugweg gingen mijn gedachten naar mijn tijd op het veld. Want….
daar is ineens de laatste week van het seizoen en voor mij een afscheid van het training geven. Na precies 40 jaar onafgebroken op het veld te hebben gestaan heb ik (tegelijkertijd met mijn vriend Paul Weers) besloten dat het tijd is om te stoppen. Een geweldige ‘reis’ is afgelegd waar ik ontzettend veel plezier heb gehad in het trainen en coachen en waar ik vriendschappen en contacten heb opgedaan die blijvend zijn.
Als 14 jarige ben ik gestart met ME6. Samen met Lukas Kreutzer een stel vrolijke meiden training geven. Ik heb de mazzel gehad dat ik altijd geweldige mensen om mij heen heb gehad en met een vader bij wie ik zag hoe je plezier en ontwikkeling in de training kon combineren.
Het elftal hockey als trainer/coach met Hessel Rengers en Bas Bijl staat me nog zo bij. JC2/JB2/JA2 en nog geen 21 en toen JA1. En toen stond mijn leven even stil met het plots overlijden van mijn vader. Het hockey hield me mede op de been. Inmiddels op de Haagse Academie voor Lichamelijke Opvoeding om gymnastiekleraar te worden. Samen met Paul trainde en coachte ik de JA1. De Blijtjes, de gebroeders van Noord, mijn zwager Vinnie, Bruintje, Putje, Mark Huijdink en vele anderen zorgen voor onvergetelijke momenten. De enorme belangstelling langs de lijn met iedere zaterdag thuis afsluiten aan de bar met ouders en de mannen. Wat een ‘bezieling’. Nooit vergeet ik de teamweekenden op mijn studentenkamer met dit team. De verhalen zijn op die kamer gebleven.
Ik groeide door naar de senioren. Ging eerst naar D1 waar we een zeer intensieve maar geweldig succesvolle periode kenden. In deze periode werd ook onze dochter Noor geboren. Daarna H1 waar ik weer veel jongens trof vanuit de JA tijd. Ook hier moest ik weer terugdenken aan Liselore Derksen toen keepster van D1, nu helaas niet meer onder ons.
Terugdenkend komt Marc Huijdink steeds in mijn gedachten. Marc ging altijd door het vuur voor zijn team en zeker ook voor zijn coach. Helaas is Marc er niet meer maar de herinnering is gebleven.
In 2007 mocht ik de hockeyschool ‘overnemen’ van Paul. Wij hadden de afspraak dat wanneer een van onze kinderen zou gaan hockeyen we ze in navolging van onze ‘leermeester’ zelf zouden gaan trainen. Nu 18 jaar later is het klaar Noor en Meis, een ongelofelijke periode samen (ook met jullie trouwste supporter mamma), wat een voorrecht. Samen met al die andere teamgenoten heb ik hiervan zo genoten. Teveel herinneringen, mooie en bijzondere momenten om die hier te noemen. Wel een bijzonder dank je wel aan iedereen die mij bij de trainingen heeft ondersteund. Jan, Jacqueline, Jens, Annemiek, Justin en uiteraard Paul. En dan de teammanagers: Brenda, Claudia, Rodri en Pieter. Samen met jullie was het genieten in de periode dat jullie kids bij Noor en Meis in het team zaten.
Het was dan ook zo’n klap toen de meest trouwe supporter Eric Zandee overleed. De tijd van Noor, Elzemiek en die speciale groep blijft daardoor nog meer ‘hangen’.
De laatste periode was op dinsdag samen met D2, wat een mooie groep. D1 met Justin als coach en D2 met Mark. Ik heb hier enorm van genoten, samen ook met Paul. Afgelopen jaar heb ik ook de keerzijde van de sport gezien met de zware blessures van Dominique, Emma en Loïs. Knap hoe jullie hebben geknokt om weer fit te worden.
Het combineren met mijn werk wordt steeds ingewikkelder. De cirkel is rond, de balans zo positief. Ik wil iedereen bij de club dan ook gemeend bedanken en heel veel succes wensen. Iedereen die ik training heb mogen geven, de herinneringen zijn me zo dierbaar, dank jullie wel en uiteraard Noor, Meis en zeker ook Linda: ik ben jullie dankbaar, het is goed zo.
Paul, wat een bijzondere (hockey) vriend ben je. We gaan gewoon op de zondagen de wedstrijden volgen.
Tot vast ziens op het hockeyveld!
Misha
